***نسیم معرفت**

به نام خدا

وِیژگی های شخصی وعلمی وفکری ومعنوی مرحوم حکیم عسکری گیلانی

** باتقوی وباایمان وبااخلاص  واهل توکل بود.

**عالم ربانی بود.

**استادی حاذق وماهر در تدریس علوم فلسفی وکلامی وعرفانی بود.

**بیش از 30 سال تدریس کرد

**مسلط بر متون فلسفی وکلامی وعرفانی بود

**دوازده سال ازمحضردرس فلسفی وعرفانی حضرت علامه محمد حسین طباطبایی بهره برد

**هشت سال از محضرحضرت امام خمینی استفاده نمود

**پانزده سال ازمحضرحضرت آیت الله سیدمحمد رضا گلپایگانی بهره مند گشت

**اهل دعا ومناجات وذکر بود.

**اهل صفا وصداقت وصمیمیت بود.

**طالب وتشنه حقیقت بود

**اهل اندیشه وتفکر بود

**فروتن ومتواضع بود

**اهل صبر وبردباری وشکیبایی بود

**سختی ها ومرارت های دنیا وحوادث را لمس کرده بود

**درهشت سالگی پدرش را از دست داد

**باتجربه وکارآزموده بود

**دلبستگی به مقام ومنصب وشهرت و... نداشت

**مرحوم علامه طباطبایی به ایشان توجه داشت

**به تربیت طلاب وشاگردان اهتمام داشت

**ژرف اندیش بود

**به کیفیت درس توجه واهتمام داشت

**از کبر وغرور مبری بود

**دارای ذهن باز ومنبسط بود واز انجماد فکری ودگم اندیشی  متنفر بود

**اهل شب وتهجد بود

**همیشه قبل از اذان صبح بیدار بود

**ازنظر وضع معیشتی واقتصادی ،متوسط بود

**وابستگی مالی به هیچ جایی نداشت ومستقل بود

**زهد عالمانه داشت

**سنگین ومتین وباوقاربود

**دور اندیش بود

**مجلس درسش ساده وبی آلایش بود

**نکات واشعار زیادی از عرفاء وبزرگان  از حفظ بود وبه زیبایی می خواند وبیان می کرد

**نکته سنج ودقیق بود

**اهل قلم بود

**اهل نظم وبرنامه در زندگی  بود

** تحت تأثیر این وآن قرار نمی گرفت

**جوگیر وجوزده نمی شد

**استقلال فکری داشت

**مرید ومحب امام خمینی ره بود واکثر اوقات عشق وارادت خود را به امام ونظام جمهوری اسلامی نشان می داد واظهار می کرد

**به عرفان حضرت امام خمینی ره خیلی اهمییت می داد

**می فرمود حضرت امام خمینی از جمله عرفایی بود که یک امت را به سوی خدا حرکت داد

**درمسائل عرفانی بیشتر متاثر از حضرت امام خمینی  وحضرت علامه طباطبایی بود

**به تبلیغ اهمیت می داد

**باجوانان وفرهیختگان  وطلاب وفضلاءودانشمندان ودانشجویان واساتید دانشگاه ارتباط داشت

**بی تکلف وراحت بود

**حریم برای خودش ایجاد نمی کرد که کسی جرئت نکند به ایشان نزدیک شود

**تکبر علمی واخلاقی نداشت

**از گعده گیری ها بدش می آمد

**از اتلاف عمر ناراحت می شد

**ازعقب ماندگی حوزه های علمیه از جامعه وزمان نگران بود

**باتصوف بازی وصوفی گری مخالف بود

**باانحرافات عقیدتی واخلاقی  عالمانه وقاطع برخورد می کرد

**باانحرافات فکری در گیلان برخورد می کرد

**در حال ساده زیستی تدریس می کرد

**به بهداشت اهمیت خاصی می داد واز ژولیدگی بدش می آمد

**می فرمود طلبه های گیلانی ومازندرانی خوش تیپ وخوش پوش هستند

**ازاینکه عده ای رعایت بهداشت کوچه وخیابان را نمی کردند ،ناراحت می شد

**معتقد بود که شریعت وطریقت وحقیقت یک چیز است وجدای از هم نیستند وخودش نیز هرسه را باهم داشت

**دررابطه با مسائل دینی اهل تسامح وتساهل نبود

**معتقد بود که در مسائل ومعارف دینی باید در حد بالا مطالعه داشته باشیم

**بامردم وجوانان با گشاده رویی روبرو می شد

**از صدای خوش وآهنگ زیبا در چهارچوب شرع خوشش می آمد

**ازشتابزدگی در امور پرهیز می کرد وبه اصطلاح  عجول نبود

**اهل نظم در زندگی ودر تد ریس بود

**باپای پیاده به تدریس می آمدند

**حالت درون گرایی داشتند

**اهل ادعای فضل وکرامات نبود واز این کارها بیزاری می جست

**ایشان بااینکه مسلط به همه کتب عرفانی وفلسفی وکلامی و...بود ولی خود رانشان نمی دادند وبعدا افراد به شخصیت علمیش پی می بردند

**از نظر شیوه تدریس متأثر از علامه طباطبایی بودند وبه متن کتب علمی بسیار اهمیت می دادند ومی فرمود مرحوم علامه ملامتنی بود وبه متن کتاب علمی اهمیت می داد

**دنبال گنبد وبارگاه برای خودش بعداز مرگ نبود

**به فکر اصلاح جامعه بود  روی این جهت به تبلیغ اهتمام می ورزید

**به امور فرهنگی ومعنوی اهمیت می داد

**گمنام زندگی کرد

**ازسن نوجوانی عشق وعلاقه به معقول داشت ومی فرمود اگرواعظی در محل ما منبر می رفت هرگاه از معقول می گفت من به وجد می آمدم

**می فرمود  شاخ وبال های اضافی علم را باید قیچی کرد ونباید طلبه را معطل کرد

**روش فعلی وقبلی حوزه را نمی پذیرفت ومعتقد بود که باید حوزه در همه زمینه ها متحول شود وتکامل پیداکند

**ازاینکه طلاب بی انگیزه درس می خوانند  انتقاد می کرد وناراحت می شد

**می فرمود طلبه باید خودش را به یک استاد ماهر بسپارد که سال ها در خدمت آن استاد باشد تا ساخته شود

**ایشان حتی روزهای تعطیلی هم گاهی برای بعضی از طلاب مجدّ درس می گذاشتند

**موحد واقعی بود

**اهل دروغ وحیله ومکرو نیرنگ و کلک نبود

** به (لامؤثر فی الوجود الاالله) باور  داشت

**به رزق مقدر اعتقاد وایمان داشت

**درس وتدریس را به جهت گرما وسرما وباران وباد و... تعطیل نمی کرد. در یک روز طوفانی وبارانی یکی از شاگردان از ایشان سؤال می کند اگر باران ادامه پیدا می کرد وخیابان آب می آمد بازهم به درس وکلاس تشریف می آوردید؟!! فرموده بود:اگر خیابان آب می گرفت قایق کرایه می کردم واز روی آب می آمدم ودرس را تعطیل نمی کردم

**به کیفیت غذا توجه داشت نه کمیت

**از گوشت در حد نیاز استفاده می کرد وبیشتر از میوه جات مصرف می نمود

**ناهار وشام وصبحانه بطور متعارف میل می فرمود

**به تحصیل فرزندان اهمیت می داد

**می فرمود روزگار ما روزگاری نیست که دختران بی سواد باشند. می فرمود الگوی ما در تحصیل علم ودانش حضرت فاطمه زهراء (سلام الله علیها ) است

**از تک بعدی پرهیز می کرد واز آدم های تک بعدی بدش می آمد

**به منبر و  وعظ عالمانه اهمیت می داد واز منبرهای کشکولی وجنگلی خوشش نمی آمد

**می فرمود منبرها وخطابه ها باید نوآوری داشته باشد ودر شنونده تحول ایجاد کند

**معتقد بود که طلاب وارباب عمائم(معممین)باید هدفمند درس بخوانند وهرکس استعداد وذوق خود را بشناسد که چه کاره می خواهد بشود؟

**از حرکات سبک وجاهلانه بعضی از اهل علم ناراحت می شد

**می فرمود اهل علم اگر منکری را دیدند باید فورا تذکر دهند وملاحظه اشخاص را نکنند

**در کلاس درس  اجازه اشکال بی مورد به شاگردان نمی داد ومی فرمود اشکال بی مورد باعث اتلاف وقت وتضییع حق دیگر شاگردان است

**باوقار راه می رفت واز عجله وشتاب در راه رفتن پرهیز می کرد

**می فرمود طلبه باید عزت نفس داشته باشد

**می فرمود اهل علم باید حریت وکرامت خودشان را حفظ کنند

**می فرمود بدون فلسفه وعرفان بسیاری ویا حداقل بخشی از روایات قابل تفسیر نیست

**می فرمود حوزه باید درهمه عرصه های علمی از دنیا جلوتر باشد ویا لااقل عقب نباشد

**می فرمود محال است که من قبل از اذان صبح بیدار نباشم وبعد از اقامه فریضه صبح دیگر نمی خوابید تا بعداز صرف ناهار

م**ی فرمود سعی می کردم که وقتم را تلف نکنم

**به طبیعت وباغ وبوستان علاقه داشت ومی فرمود تابستان ها که به گیلان مسافرت می کردم یکی دو تا کتاب برمی داشتم ومی رفتم در باغ کنار نهر آبی مطالعه می کردم

**می فرمود باهرکس رفاقت نداشته باشید چون بعضی ها هم ضرر وهم ضِرارند

**از جمع کردن کتاب مخالف بود ومی فرمود طلبه نباید زیاد کتاب بخرد بلکه می بایست خود محقق باشد . جمع کتب انسان را از تحقیقات باز می دارد

**در خانه اش یک کتابخانه کوچک داشت که بیشتر کتاب های منبع را شامل می شد.

**خوش مجلس وخوش صحبت بود

**به مطالعه کتاب های علمی ومفید اهمیت می داد

**هرکتابی را که مطالعه می کرد بعد از فیش برداری وبرگزیدن نکات لازم ومفید، آن را یا به کتاب فروشی ها ویا به افراد رد می کرد

**به اشعار شعراء نامی توجه داشت مخصوصا اشعار حافظ شیرازی وجلال الدین مولوی

**به قرآن ونهج البلاغه وکلمات معصومین  علیهم السلام بسیار وبسیار اهمیت می داد

** می فرمود کلمات وسخنان بزرگان وعرفاء وفلاسفه را خشک به مردم تحویل ندهید چون برای مردم ثقیل وسنگین است  بلکه آنها را رنگ ولعاب بزنید وبه مردم بدهید

**می فرمود هرشب قبل از خواب سه مرتبه سوره توحید را هدیه به روح استادم  مرحوم علامه طباطبایی میکنم

**می فرمود آنهایی که به بزرگانشان توهین وبی حرمتی می کنند عاقبت خوبی ندارند

**می فرمود بعضی ها حماری زیستند وحماری رفتند

**می فرمود خیلی ها شهرت دارند ولی در معارف الهی کودک وعوام هستند

**حراف وپرحرف نبود وبه قدر نیاز صحبت می کرد

**دهن بین وزودباور نبود

**به ماست خیلی علاقه داشت

**سرسفره از غذا وخورشت و چیزهای  نزدیک خود بر می داشت ودر هنگام غذا از سخن گفتن ونگاه به دیگران پرهیز می کرد

**در منزل حتی المقدور کارهای مربوط  به خویش را خودش انجام می داد

**در حال تدریس در یکی از مدرس های فیضیه دچار عارضه قلبی شد که عصر همان روز به دیار باقی شتافت

به بنده(سید اصغر سعادت میرقدیم)می فرمود من به شما امیدوارم وشما آثارم را زنده می کنید

تهیه شده توسط سیداصغرسعادت میرقدیم در تاریخ 26   /   3  /  1393

***مطالب فوق نکاتی است که بخشی از آن را بنده در ایشان یافتم ویا به اینجانب فرمودند وبخشی دیگر برگرفته از مصاحبه حجت الاسلام جناب آقای بهرام دلیرنقده ای و مصاحبه حجت الاسلام جناب آقای عبدالرحیم اباذری ونوشتاری ازحجت الاسلام جناب آقای جعفرمهدی پور لنگرودی ارباستانی ، می باشد.

سیداصغر سعادت

**حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

***نسیم معرفت***

به نام خدا

نیایشنامه سعادت

الهی زندگی بی تو دل مردگی است وبی یاد تو زیستن افسردگی است.

الهی مهربانتر از مادری،نیست بهتر از درگاه تو دری، ازبنده معاصی بینی پرده اش را ندری وآبرویش را نبری.

الهی خوشا آنان که به تو پیوستند و ترا خواستند وبه درگاه تو راه یافتند وبه غیر نپرداختند وباتو عهد بستند ونگسستند.

الهی کور آن کسی است که آثار بیند و آفریدگار نبیند.

الهی ترا خدایی است وما را گدایی ،ترا سلطنت است ومارا مسکنت، ترا عزت است و ما را ذلت.

الهی خطر بسیار است و راه هم ناهموار، ما را از خطرات نگهدار.

الهی سگ وفادار است وآدمی جفا کار.

الهی آنکه ترا فراموش کند چراغ بندگیش خاموش شود.

الهی محبت تو دام است  مرا به این دام مستدام دار.

الهی محبت تو کَمَند است خوشال دلی که در بند این کَمَند است.

الهی دوصد جام بلا دهی هر که را به قُرب خویش ارتقا دهی.

الهی دلهای  ما را ترسان و دیده های ما را گریان کن.

الهی رستگار است آن که به محبت تو گرفتار است.

الهی آنان که دل به تو بَستند رَستند.

الهی دلبستگان تو ، سرمست تو هستند ودل به غیر تو نبستند.

الهی از ما در گذر که ما را طاقت صَولت قهر تو نیست.

الهی عمری به کوری زیستیم  هنوز ندانستیم که کیستیم؟!

الهی نامه عمل تاریک ،رشته عمر باریک، شیطان لعین در کمین دریاب مرا یَا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

الهی جمال تو از هر سو پیداست آنکه نبیند نابینا ست.

الهی آنکه طاعت تو را خواهد از لذت تن بکاهد.

الهی اگر یاری تو نباشد جز خواری نبینیم  فَانْصُرْنَا یا خَیرَ النّاصِرینَ.

الهی آنکه از یادت گریزان است اسیر شیطان است.

الهی ویران شود آن دلی که تو را نخواهد وحیران شود آن کسی که به انکار تو آید.

الهی به غفران ورحمت شهره ای، همه را به لطف خود نوازنده ای ،بیامرز مرا که آمرزنده ای.

الهی خوشا آنان که چشم بصیرت دارند واز نور ایمان سرشارند واز حکمت برخوردارند ودائم بیدارند ودل به تو می سپارند وبه سویت رهسپارند ، اینان در حقیقت رستگارند.

الهی آن که از تو جدا شود به نِقمت وشِقوت مبتلا شود.

الهی آن که به عشق تو گرفتار است همیشه بیدار و ازغیر تو برکنار و دنیا به نزد او مردار است.

الهی دنیا سَراب است و اهل آن خواب، فَوَیْلٌ لَهُمْ فِی یَوْمِ الْحِسَابِ.

الهی گاو و خر برتر است از آنکه نفس پرور است.

الهی بینوایان را نوا  ودردمندان را دوا و بی پناهان را پناه و بیماران را شفا وگرسنگان را غذا مرحمت فرما.

الهی بی وفایان را وفا و بی صفایان را صفا و بی حیائان را حیا و بی شَرَف ها را شَرَف و بی هدف ها را هدف مرحمت فرما.

الهی  غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا  فَانْصُرْنَا .

الهی منزلت کسی دارد که معرفت دارد.

الهی ما را از سه کجی نگهدار :کج فهمی ،کج خُلقی ،کج دستی.

الهی در باغ دنیا بجای گلِ طاعت ،خارِ معصیت چیدیم.

الهی  زشتکاریم،خود را درستکار دانیم،گمراهیم خود را هدایت یافته شمریم،جاهلیم خود را دانا خوانیم چنان کن که در این حالات نمانیم.

الهی نیرنگ های ابلیس رنگارنگ است و در اغواگری بسیار زرنگ است و هر روز باما سر جنگ است اگر یاری نکنی سرانجام ما ننگ است.

الهی پادشاه جهانی، پناه بی پناهانی، رحیم ومهربانی،  حال ما را می دانی،  درد ما را دوا کن که درمان بندگانی..

الهی سرشار نعمتیم  ولی دچار غفلتیم.

الهی چنان کن که به قضای تو رضا باشیم ودر همه حال آنچه تو پسندی پذیرا باشیم.

الهی اگر دارایی زیاد دهی طغیان کنیم و اگر ندهی نالان شویم چنان کن که غنا موجب فخر و فقر سبب کفر ما نشود.

الهی کوشش ما بی کشش تو موجب ملالت است ،مجاهدت ما بی عنایت تو باعث ضلالت است، عبادت ما بی لطف تو مایه خسارت است ،عنایتی نما که عنایت تو ما را کفایت است.

الهی آنکه را تو عزت دهی ذلت نبیند اگر چه در غل و زنجیر باشد و آنکه را تو ذلت دهی عزت نبیند اگر چه صد لشکر را امیر باشد.

الهی تامهلت است مارا به طاعت وادار و از معصیت نگهدار.

الهی هر که را خواهی سرافراز کنی زبان و دلش را به راز ونیاز باز کنی.

الهی هر که را خواهی زخود دور کنی چشم دلش را کور کنی.

الهی چنان کن که دامن به گناه نیالاییم وجز به یاد تو نیاساییم.

الهی جهان و آنچه در آن است از آن تُست وهرچه کنی نیکوست وآنچه نیکوست از تُست.

الهی در بَیدای ضلالت سرگشته ایم و به عصیان وگناه آغشته ایم و بذر طاعتی نکشته ایم عنایتی نما که به عنایت تو چشم امید بسته ایم.

الهی چشم عنایت خود را از ما مدوز و با آتش قهر ما را مسوز .

الهی  آنکه دل به تو بندد به غیر تو نپیوندد....

**حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

***نسیم معرفت**

باسلام و ادب

از ادب ومعرفت خیلی خوشم میاد. جناب حربن یزید ریاحی ادب نشان داد و مقرب درگاه حسین بن علی (علیهماالسلام) شد. شیطان با غرور خود بی ادبی وبی معرفتی کرد و رانده ورجیم گردید و بی ادب ترین موجود ، شیطان بود که ادب محضر پروردگار را بجا نیاورد و مطرود گردید.

مولوی گوید:

از    خدا   جوییم   توفیق   ادب 

بی ادب محروم ماند از لطف رب

بی ادب تنها نه خود را داشت بد

 بلکه آتش در  همه   آفاق زد

 استادی داشتیم(به نام مرحوم حجت الأسلام حاج آقا حجت سعیدی) که همیشه می فرمود : [بی عیب فقط خداست.]  همه ما به نوعی عیوب ونقایص  اخلاقی و رفتاری وفکری داریم که باید در پی اصلاح آن باشیم.
ما مجاز نیستم که به هر شکلی وبا هر رفتار گزنده ای با مخالف برخورد کنیم و برچسب بزنیم. تحمل مخالف همراه با بیان شفاف دراظهار نظر و .... توصیه وسفارش اسلام عزیز است مگر موارد خاصی که در شرع استثناء شده است.
متاسفانه عده ای خود را تافته جدا بافته می پندارند لذا از حدود وحریم خود خارج می شوند وپا از گلیم خود فراتر می گذارند. سعه صدر سیاسی(شرح صدر سیاسی ) یکی از واجباتی که از خدا می خواهیم که به همه ما عنایت فرماید. یکی از آفات برخی سیاسیون وانقلابیون زودقضاوت کردن در باره دیگران و عصبانی شدن بی مورد و برچسب زدن های ناچسب است که آسیب هایی هم برای آنها و دیگران دارد.
خاطره ای از سعه صدر مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای عرض کنم و امیدوارم که برای همه سودمند باشد. زمانی جناب حجت الاسلام اقای مروی خاطره ای را در جمع فضلاء در قم ( مجمع نمایندگان طلاب قم) مطرح کرد که بنده هم حضور داشتم . ایشان گفت که زمانی مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای دیداری با مردم مشهد داشتند و چند روزی در مشهد بودیم. تیم هایی از طرف رهبری به اطراف و اکناف می رفتند. روزی مقام معظم رهبری از من(یعنی مروی) سوال کردند آیا پیش فلانی ( یکی از علماء مشهد)  هم رفتید و به ایشان هم سر زدید یا نه؟ آقای مروی گفت من عرض کردم که آقا  فلانی را قلم بگیرید چون ایشان صد وهشتاد درجه مخالف شما و نظام و ولایت فقیه و... است. هیچ زمینه ای وجود ندارد که پیش او برویم. آقای مروی گفت وقتی که بنده چنین گفتم حضرت آقا خیلی ناراحت شد وبه من خطاب کرد و فرمود : بنده به شما امر می کنم که با هدایایی حتما به دیدار فلانی بروید وسلام مرا هم برسانید و ما هم به امر ایشان رفتیم با آن آقا در مشهد ملاقات کردیم و هدایایی تقدیم کردیم و سلام مقام معظم رهبری را هم به او رساندیم و خیلی هم اثر مثبت داشت.
رفقای عزیز ما که ادعای پیروی از اسلام وقرآن واهل بیت (علیهم السلام) و دفاع  از رهبری و انقلاب اسلامی وارزش ها و...   داریم چقدر برخوردار از اخلاق کریمانه وسِعه صدر سیاسی و ..  هستیم......

قوله تعالی:
بَلِ الْإِنْسانُ عَلی‏ نَفْسِهِ بَصیرَةٌوَ لَوْ أَلْقَی مَعَاذِیرَهُ‏

بلکه انسان خود بر (نیک و بد) خویش به خوبی بیناست.
و هر چند ( پرده ‏های ) عُذر بر ( چشم بصیرت ) خود بیفکند.

سوره قیامه آیه 14 و15.

والسلام

 **حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

***نسیم معرفت**

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

 ( دعای سفره )

 دعای خاصی  بعد از غذا ( دعای سفره ) در منابع  از معصومین «عَلَیهِمُ السَّلامُ» ذکر نشده است ولی شایسته است که انسان بعد از غذا به هر زبانی ، شکر وسپاس پروردگار بجاآوَرَد و برای خود ودیگران طلب خیر وبرکت و رزق وروزی و صحت وسلامتی و ... بنماید  و در نزد اهل علم و مردم متعارف است که این دعا را بعد از غذا به عنوان دعای سفره می خوانند :

اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ، اَلْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الشّاکِرِینَ، هَنیئاََ لِلآکِلینَ وَ بَرَکَةََ لِلباذِلِینَ،وَ صِحَّةََ لِلحاضِرِینَ وَ شَفاءً لِمَرضَی اَلمُسلِمِینَ وَسَلامَةً لِلمُسافِرینِ ؛وَمَغفِرَةً لِاَمواتِ اَلحاضِرینِ، زادَ اللهُ النِّعَمَ، دَفَعَ اللهُ النِّقَمَ، بِحُرمَةِ سَیِّدِ العَرَبِ وَالعَجَمِ، اَللّهُمَّ  تَقَبَّلْ هذَهِ اَلاطعِمَةَ وَاَلأَشرِبَةَ وَ هذا الأِطعامَ والأِحسانَ مِن مُحسِنِها وَ مِن صاحِبِ البَیتِ، بِحُرمَةِ مُحَمَّدِِ وَ آلِ مُحَمَّدِِ وَ بِحُرمَةِ سُورَةِ الفاتِحَةِ مَعَ الصَّلَواتِ .

ونیز بخشی  از مُناجاتُ الشّاکِرین از امام سجّاد (عَلَیهِ السَّلامُ)  را که ذیلاًََ ذکر می شود[ ودر مَفاتیحُ الجَنانِ مرحوم شیخ عباس قمی آمده است] می توان به عنوان ( دعای سفره ) قرائت نمود :
لَکَ الْحَمْدُ ،  إِلَهِی فَکَمَا غَذَّیْتَنَا بِلُطْفِکَ وَ رَبَّیْتَنَا بِصُنْعِکَ فَتَمِّمْ عَلَیْنَا سَوَابِغَ النِّعَمِ وَ ادْفَعْ عَنَّا مَکَارِهَ النِّقَمِ وَ آتِنَا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَیْنِ أَرْفَعَهَا وَ أَجَلَّهَا عَاجِلاً وَ آجِلا وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلائِکَ وَ سُبُوغِ نَعْمَائِکَ حَمْداً یُوَافِقُ رِضَاکَ وَ یَمْتَرِی الْعَظِیمَ مِنْ بِرِّکَ وَ نَدَاکَ یَا عَظِیمُ یَا کَرِیمُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.  و بعد آن  مناسب است که چنین خوانده شود  [اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمینَ وَالْمُسْلِماتِ أَلأَحْیآءِ مِنْهُمْ وَالاَْمْواتِ تابِعْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ بِالْخَیْراتِ اِنَّکَ مُجیبُ الدَّعَواتِ اِنَّکَ عَلى کُلِّشَیْئٍ قَدیرٌ  ، رَحِمَ اللّهُ مَن قَرَءَ الفاتِحَةَ مَعَ الصَّلَواتِ]

ترجمه دعای امام سجّاد (عَلَیهِ السَّلامُ) که در بالا ذکر شده بود:
تو را سپاس، خدیا همان گونه که ما را به لطف طعام دادى و با احسانت پروریدى پس نعمت هاى سرشارت را بر ما به انجام رسان، و ناگواری هاى ناخوشایند را از ما دور کن، و از بهره هاى هر دو جهان بالاتر و برترش را چه اینک و چه در آینده به ما عنایت کن، تو را سپاس بر خوبى آزمونت و بر نعمتهاى سرشارت، سپاسى که درخور خشنودی تو باشد، و در برگیرد احسان و بخشش بزرگ تو را( و خیر و جودت را به جانب ما جلب کند) اى بزرگ، اى کریم، به مهربانى ات اى مهربان ترین مهربانان.

***(حدیث مرفوع) (حدیث موقوف) وَبِهِ إِلَى وَبِهِ إِلَى التِّرْمِذِیِّ ، ثنا أَبُو سَعِیدٍ الأَشَجُّ ، ثنا حَفْصُ بْنُ غِیَاثٍ ، وَأَبُو خَالِدٍ الأَحْمَرُ ، عَنْ حَجَّاجِ بْنِ أَرْطَأَةَ ، عَنْ رَبَاحِ بْنِ عُبَیْدَةَ ، قَالَ حَفْصٌ : عَنِ ابْنِ أَخِی أَبِی سَعِیدٍ ، وَقَالَ أَبُو خَالِدٍ ، : عَنْ مَوْلَى أَبِی سَعِیدٍ ، عَنْ أَبِی سَعِیدٍ ، قَالَ : کَانَ النَّبِیُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَسَلَّمَ) إِذَا أَکَلَ أَوْ شَرِبَ قَالَ : " الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا وَجَعَلَنَا مُسْلِمِینَ " .

**اَلحَمدُلِلّهِ عَلِی مَا هَدانا وَ لَهُ الشُّکرُ عَلَی ما اًَولینا

و ستایش خاص خدا است  ، ستایش از آن خدا است بر آنچه ما را راهنمائی فرمود و برای او است سپاس وشکر  بر آنچه به ما بخشید.   (بخشی از دعای شب عید فطر)

**در روایات وارد شده که قبل از غذا ،بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ و بعد از آن  الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ گفته شود.

 شعر :

الهی به این سفره برکت بده ..... به این مائده شکر نعمت بده

همه شاد گردیم در این زندگی ..... به بانی این سفره رحمت بده

به آشپز و میزبان و هم میهمان ..... تن سالم و شأن و شوکت بده

نصیب همه دوستان علی‌(ع) ..... زحق سفره ی خیر قسمت بده

الهی به روز جزا بهر ما ...... طعام بهشتی ز جنت بده

الهی که این سفره معمور باد            دمادم پر ازنعمت ونور باد

    بلائی که باشد در آفاق ودهر          از این سفره وصاحبش دور باد

 **حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

***نسیم معرفت***

به نام خدا

سؤال :

** خداوند چگونه با فرشته ها تکلم و سخن می گوید؟!!!

جواب:

تکلم در انسان و بشر از طریق حروف و کلمات  به کمک زبان و حنجره و تارهای صوتی و دندان ها و زبان کوچک و بزرگ و لب ها و ... انجام می گیرد . تکلم به این معنا در باره خداوند محال است زیرا که تکلم به معنای یاد شده از عوارض جسم است و خداوند متعال از جسم و جسمانیت منزّه و مُبرّی می باشد. حقیقتِ تکلم عبارت است از اظهار مفاهیم و  معانی و حقایق است که در هرجا به صورتی ظهور و بروز می نماید.  تکلم در انسان ها نوعا همان اظهار معانی و مفاهیم و حقایق از طریق کلمات و الفاظ می باشد ودر مورد حیوانات بواسطه صداها و فریاد ها و حرکات مخصوصِ به آنها است و در باره جمادات نیز به شکلی دیگر است  که جناب مولوی در این باره می گوید :

ما سمیعیم و بصیر  وباهُشیم    با شما نامحرمان ما خامُشیم

بسیاری از اشیاء و چیزهایی که اطراف ما را احاطه کرده است در واقع به نوعی ، معانی و حقایق و مفاهیمی را به ما منتقل می کنند که این در حقیقت همان تکلم و سخن گفتن آنها با ما می باشد . یک معماری فوق العاده و یک خط زیبا و یا یک تابلو نقاشی و یا  موجودی مثل طاووس و .... با زبان بی زبانیِ خود ، مفاهیم و حقایق و معانی و پیام های زیادی را برای ما اظهار و بیان می نمایند . پس تکلم و سخن گفتن حتما ملازم با حروف و کلمات و صداها نیست . تکلم هر موجودی به تناسب مرتبه وجودی آن موجود است .  پرندگان و چرندگان و جمادات و مجردات و فرشتگان و خدواند تکلم دارند ولی تکلم آنها در یک سطح وبه یک نحو نخواهد بود . برخی عرفاء که از نظر مدارج عرفانی بالا هستند با همردیف های خود گاهی مجالست می کنند و مطالب و معانی را به یکدیگر انتقال می دهند  بدون اینکه در ظاهر ، کلامی بین آنها رد وبدل گردد . در حالات مرحوم جعفر آقای مجتهدی تبریزی خواندم که یک وقتی با آیت الله بهاءالدینی ملاقات نمود و این دوبزرگوار در این ملاقات ،  مدتی و لحظاتی بدون اینکه کلامی و جمله ای بگویند کنار هم بودند و پیام های لازم را به یکدیگر منتقل می نمودند .  خداوند هم متکلم است و تکلم از صفات فعلی خداوند می باشد . تکلم خداوند همان اظهار معانی و حقایق به اَشکال مختلف می باشد . گاهی که با بشر سخن می گوید ، اِلقاء و ایجاد  معانی  و حقایق در قالب  الفاظ و عبارات می نماید و قرآن کریم نیز سخنان نورانی خداوند با انسان ها است . و گاهی که با فرشتگان سخن می گوید ، اِلقاء و ایجاد حقایق و معانی در وجود آنها می کند . باید توجه داشت که به یک اعتبار همه موجودات عالَم ، کلمات الله هستند چنانچه در سوره کهف آیه 109  چنین آمده است : قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِداداً لِکَلِماتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِماتُ رَبِّی وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً . بگو: «اگر دریاها برای ( نوشتن ) کلمات پروردگارم مرکّب شود ، دریاها پایان می گیرد. پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد هر چند همانند آن ( دریاها ) را کمک آن قرار دهیم!»

توجه به این نکته هم خالی از لطف نیست که  وازه  کَلم ( به فتح کاف وسکون میم) به معنای جراحت و زخم و اثر است . زخم هم در واقع یک اثر است که در بدن آشکار می شود و کلمه را هم کلمه گویند زیرا که روی کاغذ و  صفحه  اثر آن پیدا است .  همه موجودات و مخلوقات  عالَم  آثار خداوند متعال می باشند و هرموجودی  و مخلوقی در این جهان در واقع خدا را نشان می دهند و بیان کننده و آشکار کننده آفریدگار خویش می باشند.  آن طور که در ذهن دارم  به نظرم استاد شهید مرتضی مطهری نیز دراین باره  چنین فرمود : [... همه عالَم فِلِش و جهت به سوی خدا است و او را نشان می دهد ...]

 خداوند بوجود آورنده حقایق عالَم هستی است و هر موجودی ، حقیقتی از حقایق عالَم می باشد و هرکدام از موجودات و مخلوقات در واقع بیان کننده و آشکار کننده آفریدگار خویش می باشد و اثری از آثار خالق هستی است.

 باز به نظرم حکیم شبستری  چنین  گوید :

هرگیاهی که از زمین روید

وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ گوید

**حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی