امام جواد علیه السلام : مؤمن به توفیق خدا و داشتن پند گویى درونى و خوى نصیحت پذیرى از کسى که او را نصیحت مى کند، نیاز دارد.
عنه علیه السلام : کَیفَ یَصنَعُ (یَضیعُ) مَنِ اللّه ُ کافِلُهُ ؟! و کَیفَ یَهرَبُ مَنِ اللّه ُ طالِبُهُ ؟! مَنِ انقَطَعَ إلى غَیرِ اللّه ِ وَکلَهُ اللّه ُ إلَیهِ و مَن عَمِلَ بِغَیرِ عِلمٍ (على غَیرِ عِلمٍ) ما أفسَدَ أکثَرُ مِمّا یُصلِحُهُ . القَصدُ إلَى اللّه ِ تعالى بِالقُلوبِ أبلَغُ مِن إتعابِ الجَوارِحِ بالأعمالِ. مَن أطاعَ هَواهُ أعطى عَدُوَّهُ مُناهُ. مَن هَجَرَ المُداراةَ قارَبَهُ المَکروهُ . مَن لَم یَعرِفِ المَوارِدَ أعیَتهُ المَصادِرُ . مَنِ انقادَ إلَى الطُّمأنینَةِ قَبلَ الخُبَرةِ فَقَد عَرَّضَ نَفسَهُ لِلهَلَکَةِ و لِلعاقِبَةِ المُتعِبَةِ . مَن عَتَبَ مِن غَیرِ ارتیابٍ اُعتِبَ مِن غَیرِ استِعتابٍ . راکِبُ الشَّهَواتِ لا یُستَقال لَهُ عَثرَةٌ . الثِّقَةُ باللّه ِ ثَمَنٌ لِکُلِّ غالٍ [و ]سُلَّمٌ إلى [کلِّ] .
عالٍ . إیّاکَ و مُصاحَبَةَ الشِّرِّیرِ ؛ فإنّهُ کالسَّیفِ المَسلولِ یَحسُنُ مَنظَرُهُ و یَقبُحُ أثَرُهُ . اِتَّئدْ تُصِبْ أو تَکَدْ . إذا نَزَلَ القَضاءُ ضاقَ الفَضاءُ . کَفى بِالمَرءِ خِیانَةً أن یَکونَ أمِینا لِلخَوَنَةِ . (عِزُّ) المُؤمنِ غِناهُ عَنِ الخَلقِ . نِعمَةٌ لا تُشکَرُ کَسَیِّئةٍ لا تُغفَرُ . لا یَضُرُّکَ سُخطُ مَن رِضاهُ الجَورُ . مَن لَم یَرضَ مِن أخیهِ بِحُسنِ النِّیَّةِ لَم یَرْضَ بِالعَطیَّةِ .
امام جواد علیه السلام : چگونه درمانَد کسى که خداوند کفیل اوست؟! و چگونه بگریزد کسى که خداوند جوینده (در تعقیب) اوست؟! هر که به غیر خدا روى آورد، خداوند به همو وا گذاردش، و هر که ندانسته (بدون علم و آگاهى) دست به کارى زند، آنچه خراب مى کند بیشتر از آن چیزى است که درست مى کند. با دل ها آهنگ خداوند متعال کردن رساننده تر به مقصود است تا با به رنج افکندن جوارح به وسیله عمل. هر که از هوس خود فرمان برد، دشمن خود را به آرزویش برساند. هر که از مدارا کردن فاصله گیرد، ناخوشایندى به او نزدیک شود. هر که راه هاى ورود [به کارها] را نداند، راه هاى خروج او را به زحمت اندازد. هر که پیش از آزمودنْ تن به اعتماد سپارد، خویشتن را در معرض نابودى و فرجام رنج آور قرار دهد. هرکه بى جهت [از کسى ]گله و سرزنش کند، خود به خود هم [از او ]راضى شود. سوار بر مرکب شهوات چون به سر درآید [خدا ]بلندش نکند. اعتماد به خدا بهاى هر گران و ارزشمندى است [ و ]نردبانى براى بالا رفتن به سوى [ هر ]بلندى است.از همنشینى با شخص پلید و شرور بپرهیز؛ زیرا که چنین شخصى مانند شمشیر برکشیده از نیام است که خوش نما و بد زخم است. [در کارهایت] با تأنّى عمل کن تا به مقصود برسى یا بدان نزدیک شوى. هرگاه قضا[ى الهى ]فرود آید، فضا [بر انسان] تنگ شود. در خیانت کارى انسان همین بس که امینِ خیانتکاران باشد. عزّت مؤمن در بى نیازى او از خلق است. نعمتى که شکر آن گزارده نشود، مانند گناهى است که آمرزیده نشود. خشم کسى که ستم او را خشنود مى سازد به تو زیانى نرساند. کسى که حسن نیّت برادرش او را راضى نکند، داد و دهش او نیز وى را راضى نگرداند.
http://www.hadithlib.com/rolls/view/3000144/%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%B1%D8%B2%D9%87%D8%A7%D9%89-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%B9%D9%84%D9%8A%D9%87--%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85
